Çoğu insan, dış dünyada birtakım sesler olduğunu ve bizim de bu sesleri kulağımızla duyduğumuzu düşünür.
Örneğin müzik setini sonuna kadar açan bir insan, müzik setinden çok yüksek bir ses çıktığını ve bu sesi işittiğini sanır.
Oysa gerçekte dışarıda, yani insanın beyninin dışında hiç ses yoktur. Dünya tümüyle sessizdir.
Beynimizin dışındaki dünyada sadece titreşimler vardır.
Bu titreşimler ise yalnızca kulaklarımız ve beynimiz tarafından sese dönüştürülür. Yani, işitecek bir kulak ve beyin olmadığı sürece, ses de yoktur.
Üstelik kafatasının içi de tamamen sessizdir. Dışarıda bir sesin var olduğunu kabul etsek bile bu ses beyne ulaşamaz.
Beyne ulaşan, sesin elektriksel bir kopyasıdır.
Fakat insan, bu derin sessizliğin içinde, duyma merkezine ulaşan elektrik mesajlarını güçlü kolonlardan çıkan yüksek sesli bir şarkı olarak dinler.
Peki sessiz beynin içinde, bir kulağa, kulak hücrelerine, kulak kepçesine ihtiyaç olmadan, şarkıları dinleyen, dinlediklerinden zevk alan kimdir?
Bu, İNSANIN RUHUDUR.
Öyle ise, dinleyen bir insan ruhu olmadığı sürece, ne müzik setinin, ne çalışan bir motorun, ne de çalan bir zilin sesi yoktur. Allah'ın yaratışındaki bu olağanüstü mucize üzerinde mutlaka düşünün.
